Iets wat ik niet onder stoelen of banken schuif is het feit dat ik al jaren een trouwe psycholoogbezoeker ben. Want ja, ik kan veel alleen. Maar toch niet altijd alles. Oké, eerlijk is eerlijk: ik loop wel eerst even honderd keer tegen dezelfde deur aan vóór ik een sessie inplan. Want ja, praten blijft voor watjes. Niet echt natuurlijk. Maar volgens mijn rare hersenen wel…
Dus, beeld je een ezel in die zich niet drie, maar honderd keer tegen dezelfde steen stoot. Hebben we het plaatje voor ons? Goed. Beeld je nu in dat ík die ezel ben. Want man, wat heb ik dit jaar vaak mijn hoofd gestoten. Noem het Corona. Noem het een quarterlife crisis. Ik kwam geen stap verder. En na wat maanden aansukkelen was het moment daar: ik kon het niet meer alleen. Het was tijd om na 2 ‘vrije’ jaren weer hulp te zoeken van m’n ervaringsdeskundige.
Er komt een meid bij de dokter
Of je nu al jaren honderd trajecten hebt gevolgd of nog geen een, je moet altijd een verwijsbriefje krijgen van je huisarts. Dus met m’n ziel onder m’n arm vertrok ik naar de huisarts. Disclaimer: tijdens Corona naar de huisarts gaan is echt no fun. Is het uiteraard nooit. Maar doctoren in hele gewaden, mondkappen en handschoenen laten je denken next level besmettelijk te zijn. Dat terwijl ik alleen voor een briefje kwam. Of een instant happiness spuitje. Maar die bestaat helaas nog niet.
Afijn, ik verliet na best wat gedoe de praktijk. Gelukkig mét briefje, maar zonder dat ik wist wat erop stond. Best een klap wanneer je dan ‘psychotische stoornis’als vonnis leest. Had namelijk ook gewoon kunnen staan ‘voelt zich niet zo happy’. Dus je snapt, het enige wat ik kon denken was ‘help, ik word écht getikt’. Of, was ik misschien al getikt? Ik zag mezelf al zitten in het gesticht, een potje schaken in mijn eentje. Conclusie: ik kijk overduidelijk te veel films. Oké, en wellicht ben ik met deze gedachtes toch een tikkeltje getikt.
Bij de psycholoog, alweer
Ik ga niet liegen: voor de vierde keer een traject starten met dezelfde ervaringsdeskundige voelde best lomp. Want ja, daar zat ik weer hoor. Nog steeds niet capabel om m’n eigen shit op te ruimen. Toch is alles aan dit traject anders. Dit keer zit ik er vrijwillig, omdat ík het wil. En dit keer weet ik precies waar ik aan wil werken.
Want dit jaar is pijnlijk duidelijk geworden dat ik over aardig wat belemmerende overtuigingen beschik. Zoals: je kan niet schrijven, je mag hier geen geld voor vragen, je bent een fraudeur etc. Maar omdat praten niet echt mijn ding is schakelen we snel over naar een andere vorm van therapie. Zo mag ik mijn boosheid uiten door te gooien met een balletje (probeer het eens, lucht op joh). En gebruiken we voor diepere obstakels EFT-therapie. Niet per se m’n fav, wél onwijs effectief.
“Er gebeurt niets tot iets beweegt, alles is energie.”
Albert Einstein
Wat is EFT therapie?
Ik hoor je denken ‘EFT-wattes?’, dus ik geef je even een beknopte uitleg. EFT therapie staat voor Emotional Freedom Techniques en bestaat uit kloppen, tappen of tikken op specifieke punten op je lichaam. Deze punten noem je meridiaanpunten. Terwijl je met je vingers zachtjes op deze specifieke punten tikt, focus jij je op jouw probleem. Op deze manier ontstaat er langzaam ontspanning in je lichaam en de stress die je ervaart ebt langzaam weg.
Wanneer je mij een beetje kent, weet je dat ik nu half in m’n eigen mond kots van dit stukje uitleg. Want hoewel ik voor veel dingen opensta ben ik ook onwijs sceptisch over ongeveer alles. Mijn haat-liefde verhouding met EFT therapie is dan ook groot. Enerzijds wil ik niets liever dan ontspanning ervaren. Anderzijds moet ik lachen bij de gedachte lekker op mezelf te tikken. Want ja, zeg nou zelf: dat klikt pas echt getikt (pun intented).
Hoe werkt EFT therapie?
Oké, zonder gekkigheid: al m’n andere opties hadden tot nu toe gefaald. Wilde ik van mijn belemmerende overtuigingen af, dan moest ik toch écht uit m’n comfortzone stappen en aan EFT geloven. Samen met mijn therapeut kies ik per sessie een belemmerende overtuiging die ik wil opruimen. Of doe ik honderd sessies over één overtuiging, zoals deze: ‘Ik mag geen geld vragen voor mijn werk, want mijn werk stelt toch niets voor. Want ik ben een fraudeur. Maar ondanks deze overtuiging ben ik oké’.
Na deze overtuiging hardop uit te spreken gaan we samen alle meridiaanpunten af. Ook mijn therapeut klopt mee zodat het iets minder awkward voelt. Wanneer we alle punten hebben aangetikt ademen we samen diep in en diep uit. Daarna staart de therapeut me vaak met grote vragende ogen aan. Het is tijd om in te checken wat ik nú voel. Voel ik opluchting? Voel ik boosheid? Voel ik verdriet?
In dit geval hoefde ze niets te vragen. De tranen die over mijn wangen rolde spraken voor zich. Het was een beetje alsof je stond te dweilen met de kraan open. En omdat de overtuiging duidelijk niet weg is, beginnen we het hele riedeltje opnieuw. Net zolang tot ik weet waar het vandaan komt. Want je kunt niet iets opruimen zónder te weten hoe of waardoor het is ontstaan.
Omdat ik zelf dingen graag visualiseer heb ik een kort engels-talig filmpje toegevoegd. Want ik snap dat het voor je zien op basis van mijn uitleg best pittig kan zijn 😉
Iets met oude koeien uit de sloot halen
Dit proces is als zitten in een achtbaan met héél véél loopings. Je voelt aan heel je lichaam dat er iets gaande is. En je wordt gedwongen vervelende momenten opnieuw te beleven, zodat je ze dit keer wél een plekje kunt geven. Mijn overtuiging blijkt gevormd te zijn op de basisschool. Ik was namelijk niet echt een slim kind, althans dat dachten de leraren. In werkelijkheid was ik echt niet zo dom, maar werd er te weinig aandacht besteed aan kinderen die wat langer over opdrachten moesten doen.
Iets wat ik op zich wel kon handelen, tot een leraar zei dat ik later beter iets met mijn handen kon gaan doen en taal, grammatica of spelling maar links moest laten liggen. Dit kleine scenario is in mijn hoofd een mega scenario geworden. En iedere keer dat ik webteksten verkocht voelde ik me een fraudeur. Want taal, daar bakte ik toch helemaal niets van? En geld rekenen voor het geven van advies? Welnee, daar ben je veel te dom voor. Het voelt als oude koeien uit de sloot halen, maar dan een beetje anders en noodzakelijker.
EFT Therapie: Tikken om minder getikt te worden
Is de overtuiging inmiddels helemaal weg? Nee, voorlopig blijf ik nog lekker tikken om minder getikt te worden. Want weg is het zeker niet. Maar het feit dat ik nu besef waar deze overtuiging vandaan komt zorgt voor een ongekende opluchting. En het zorgt ervoor dat ik onwijs veel zin heb om deze overtuiging blijvend op te ruimen door middel van EFT therapie. Doe ik dit niet, zit ik waarschijnlijk over twee jaar wéér bij de psycholoog. Met een nog grotere bult van alle deuren die ik een kopstoot heb gegeven 😉
Worstel jij met onverklaarbare emoties of overtuigingen? Gun jezelf dan asjeblieft een goede psycholoog, ervaringsdeskundige, coach of praatpaal. Want jij verdient het om de beste versie van jezelf te mogen zijn!