Help, ik ben zwanger maar niet blij: heb ik een prenatale depressie?

Zwanger zijn. De beste 9 maanden uit je leven. Aldus de films, series, boeken, magazines en sociale media. En eerlijk, toen ik een halfjaar geleden stopte met mijn anticonceptie en alles overliet aan het universum voelde het ook zo. Mijn excitement dit avontuur aan te gaan was groot. Tot het plusje op de test verscheen. Er ging onwijs veel door me heen. Maar weinig blijdschap. Ja, ik ben zwanger. Nee, ik ben (nog) niet blij. Now what?!

Zomaar zwanger worden was geen gegeven

Oké, even terug naar het begin. In mei 2021 besloot ik bewust te stoppen met de anticonceptie. Op dat moment zat de Implanon in mijn arm. Ik ervaarde twee jaar lang geen menstruatiebloedingen (heerlijk), maar kreeg er wel duistere gedachtes voor terug (niet zo heerlijk). Het lijstje met alternatieven was op en met het stemmetje van de gynaecoloog in mijn achterhoofd, die al op vroege leeftijd vertelde dat zwanger worden wel eens een uitdaging zou kunnen blijken, besloten we het erop te wagen. Het zou vast nog wel eventjes duren. Als het al zou lukken.

Met een 7,5-jarige steady relatie, een fijn (koop)huis en een prima inkomen voelde het aan alles als de juiste stap. We waren immers geen 16 and pregnant kiddo’s meer. Anywho, het duurde eventjes voor m’n cyclus weer opgang kwam maar na een paar weken wist ik voldoende: die Implanon eruit was de beste beslissing ooit. Want die donkere wolk die ik al twee jaar ervaarde was no more. In totaal ben ik drie keer ongesteld geworden en alle drie de keren baalde ik stiekem onwijs bloed in mijn onderbroek te ontdekken. Ik zo onwijs veel zin in zwanger zijn. Ik was er zo ontzettend klaar voor.

Het plusje pronkte duidelijk in beeld

Maar toen veranderde alles… Ik weet niet precies hoe en waarom, maar ik had vrij snel door dat het deze keer ‘raak’ was. Langzaam veranderde mijn enthousiasme en goede moed in totale paniek. De test bevestigde in nog géén minuut mijn gevoel: zwanger. Ergens was ik onwijs blij. Mijn hart maakte een sprongetje bij de gedachte van een mini Thomas en Iris in de blender. Maar iedere dag werd die blijdschap steeds een beetje minder. De ondragelijke misselijkheid en extreme vermoeidheid namen de overhand en mijn zelfvertrouwen dit avontuur aan te kunnen verdween als sneeuw voor de zon.

Uiteraard hoopte ik vurig op een tijdelijke fase. Eentje waarbij het lichaam even moest wennen aan de nieuwe situatie. Maar toen de felicitaties me om de oren vlogen, gepaard met het zinnetje ‘ga er lekker van genieten’ wist ik dat mijn gevoel verder ging dan alleen wat fysieke klachtjes. Ik kon niet genieten en ik was niet oké. Met een lach accepteerde ik de felicitaties. Maar van binnen huilde ik. Dubbel, want man wat voelde ik me een potje ondankbaar. Sommige vrouwen dromen van dit scenario en ik wilde het plots niet meer?!

Wat is een prenatale depressie?

En dat stukje is precies het gevoelige probleem van dit onderwerp. Want wist je dat 10% tot 20% van de vrouwen kampt met depressieve gevoelens tijdens de zwangerschap? En dan heb ik niet over zomaar een baaldagje, maar over je langdurig futloos of somber voelen. Maar omdat praten over neerslachtige gevoelens tijdens de zwangerschap vaak wordt afgeschoten met opmerkingen als ‘het gaat vanzelf wel over’ of ‘je weet waar je het voor doet’ of ‘sommige vrouwen dromen van jouw situatie’ doen we het massaal maar niet…

Ja, we weten inmiddels (bijna) allemaal wel wat postnatale depressie is. Maar wist je dat er ook zoiets als prenatale depressie bestaat? Dit is een depressie die ontstaat tijdens de zwangerschap en kan worden aangewakkerd door schommelende hormonen, een lage weerstand of stress. Ook wanneer je gevoelig bent voor depressie of angst is de kans op een zwangerschapsdepressie vrij groot. En omdat de klachten of gevolgen best impactvol zijn is het wegstoppen niet altijd het ideale scenario.

Hoe herken je een prenatale depressie?

Het herkennen van een prenatale depressie is stiekem best nog heel erg lastig. Het is namelijk niet vreemd om je tijdens de zwangerschap moe, futloos en overweldigd te voelen, stemmingswisselingen te ervaren of om aan te komen (duh). En dus vallen de ‘normale’ manieren om een depressie te herkennen eigenlijk al af. Het is daarom handig voor jezelf (of voor jou als partner/vriend/familielid van) om eerlijk bij te houden hoelang je klachten aanhouden. Voel jij je langer dan twee weken aaneengesloten somber, angstig of neerslachtig? Dan is een prenatale depressie misschien de oorzaak.

Je kunt een zwangerschapsdepressie (of prenatale depressie) herkennen aan de volgende tekenen of symptomen. Let op: iedereen is anders dus misschien ervaar jij niets of juist alles van dit lijstje. Er is geen goed of fout.

• Niet kunnen genieten van de zwangerschap
• Blijvend moe en futloos zijn
• Regelmatige huilbuien hebben en je somber of ongelukkig voelen
• Zonder enige reden angstig zijn
• Twijfelen over je eigen kunnen (als moeder)
• Snel geïrriteerd raken of reageren
• Misschien jezelf of je kindje iets willen aandoen

Somber tijdens de zwangerschap? Je bent niet gek!

Ben jij zwanger en ervaar jij niet die zogenaamde roze-wolk die iedereen op sociale media wél lijkt te ervaren? Don’t worry: je bent dus niet alleen en je bent ook niet gek! Want samen met jou zijn er best veel vrouwen die met deze gevoelens kampen (hallo 20%). Waarom we er massaal niet over praten? Door onbegrip van buitenaf en door de gedachte verplicht dankbaar te moeten zijn wanneer je wel zwanger weet te raken. Een logische gedachten, maar weet dat het oké is om te voelen wat je voelt. Wil je huilen? Do it! Wil je schreeuwen? Go for it! Wil je er met een psycholoog over praten? Yes girl!  Want at the end of the day is een healthy en steady mentale gezondheid alles wat er écht toe doet.  

PS. Ook ik heb hulp aan een erkende therapeut gevraagd en zal binnenkort opnieuw starten met een passend (EFT) traject. Want sommige dingen kan ik simpelweg niet alleen.