Het gevoel van te weinig doen – hoe ga je hier mee om?

door irisslabbekoorn
gevoel te weinig doen

Handjes in de lucht als je goed gaat op to-do lijstjes… Ja mijn handjes bungelen hoog in de lucht, want wat ga ik heel lekker op lijstjes. En dan vooral op het gevoel dat ik krijg wanneer ik een taakje af mag vinken. Pure victory. Maar goed, ergens along the way ben ik een beetje doorgeslagen in die lijstjes. Want ondanks die vinkjes voelde het vaak aan het einde van de dag alsof ik niet genoeg had gedaan…

Jup, super deprimerend. Dus als tegenreactie besloot ik kleine taakjes toe te voegen aan m’n lijstje. Op papier een leuke oplossing. In werkelijkheid not so much. Want dat lijstje? Die werd alleen maar langer en groter en moeilijker. Daarnaast was ik alleen maar bezig met het behalen van de volgende taak dat ik niet eens meer stilstond bij de taken die ik wél had afgevinkt. Het victorymomentje veranderde in een stressmomentje. Er lagen nog zo veel taken op me te wachten. Now what?!

Hoe ontstaat het gevoel van te weinig doen?

Wanneer ik een probleem ervaar wil ik graag gelijk een passende oplossing. Met gelijk bedoel ik nú. En als het even kan zo makkelijk en behapbaar mogelijk. Dus ik zocht naar een oplossing voor mijn moetjes-probleem en ik vond best goede antwoorden. Maar ik deed er natuurlijk precies niets mee. Waarom niet? Omdat ik niet onder ogen wilde zien waar die moetjes en oneindige lijstjes nou eigenlijk vandaan kwamen. Dus laten we daar eerst eens mee beginnen:

(Zelf)Opgelegde druk

Ondanks het feit dat ik echt voldoende doe is er altijd méér dat ik zou kunnen of moeten doen, aldus mijn hoofd. Deze druk kan ontstaat door zelfopgelegde verwachtingen, verwachtingen van buitenaf of door een combinatie van beiden.

Dat laatste is vaak mijn trigger voor het maken van onrealistische lijstjes.

Ik stel torenhoge verwachtingen aan mezelf en daarnaast ben ik ook nog eens ontzettend gevoelig voor de mening van anderen. Dus wanneer er een familielid weer eens “weet je wat jij zou moeten doen…” naar m’n hoofd slingert ontstaat er een instant error in mijn hoofd wat vaak resulteert in to-do’s die helemaal niet van mij zijn. Zoals het zoeken naar een baan bijvoorbeeld.

En zo verdoe ik met regelmaat mijn dag met eindeloos scrollen door LinkedIn. Op zoek naar de perfecte baan, zonder dat ik dit eigenlijk écht wil. Niet heel handig. Daarom stel ik mezelf voor ik begin aan een taak de vraag “is deze taak belangrijk en is dit een taak ik die zélf heb gesteld?”. Blijkt het een taak te zijn die ik heb overgenomen (wat vaak gebeurt) dan schrap ik hem liefdevol. Want je moet helemaal niets. En zeker niet omdat iemand het heeft gezegd. 

Vergelijking 

Ja hallo queen of vergelijking speaking, want als je met vergelijken geld zou kunnen verdienen was nu miljonair geweest. Oké, misschien overdrijf ik iets. Maar met regelmaat open ik social media om vervolgens in een lichte paniek aanval te eindigen. Want persoon 1 draaide een ton omzet, persoon 2 kocht een vrijstaande woning en persoon 3 krijgt een kindje. Iedereen showt zijn of haar perfecte leven en ja, de vergelijking kickt in.

Ergens wil ik heel graag social media de schuld geven voor al mijn paniekaanvallen. Maar eerlijk is eerlijk: het is mijn eigen onzekerheid die komt bovendrijven. Het stukje Iris dat alleen lijkt te kijken naar mensen die verder zijn. Maar, zijn ze écht verder? Want wij allemaal – ja ook jij en ik – kiezen heel bewust wat we online van onszelf delen. Dus zit je in de vergelijkmodus? Onthoud dan dat achter al die successen óók struggles hebben gezeten.

Perfectionisme

Op het eerste gezicht lijken mijn takenlijstjes relatief haalbaar. Vooraf geef ik mezelf een peptalk dat dit keer goed ook echt goed genoeg is. Maar dan kickt perfectionisme in, en voor ik het besef kost een taak gewoon het dubbele aan tijd. Ja, dit gebeurt óók bij simpele dingen zoals het schrijven van een instagrampost.

Op papier zou je een leuke post in zeker 30 minuten kunnen schrijven en plaatsen. Maar vaak ontstaat er halverwege twijfel over alles wat ik doe. Het plaatje is niet passend genoeg. De tekst is niet krachtig genoeg. En wanneer ik het dan wél plaats voelt het al snel als een soort flop.

Ik liet mezelf daardoor ongekend lang tegenhouden in het plaatsen van artikelen en insta posts. Maar inmiddels weet ik dat iedere stap bijdraagt aan mijn reis. En dat al deze kleine stapjes samen straks een groot geheel gaan vormen. Het maakt daarom niet uit hoe perfect of imperfect deze acties zijn – uiteindelijk dienen ze allemaal hun purpose. Dus wat je ook doet: je doet genoeg!

Gevoel dat je niet genoeg doet? – 3 tips om je to-lijstjes realistisch te houden en tóch genoeg te doen

Die moetjes en oneindige to-do lijstjes ontstaan dus onder andere door (zelf)opgelegde druk, vergelijkingen en perfectionisme. Maar wat kun je doen als je aan einde van de dag jezelf weer hardop hoort zeggen “ik heb weer eens niets afgekregen”?

1. Schrijf eens op wat je allemaal écht doet

Ja ik werk áltijd met een to-do lijstje en wanneer ik klaar ben vink ik vol voldoening m’n taak af. Jij doet dit misschien ook. Maar zeg eens eerlijk, staat echt álles op die lijst van je? Dus ook dingen zoals boodschappen doen en koken? Bij mij in ieder geval niet, want dan wordt m’n lijstje wel heul lang. Wat op z’n beurt weer zorgt voor halve (of hele) paniek.

Maar wanneer je in de avond weer eens tegen je vriend zeurt dat je zo weinig hebt gedaan (sorry Thomas), maak dan eens een écht lijstje met al je taken van die dag, zoals:

  • Douche en klaarmaken
  • Boodschappen doen
  • Cadeautjes bestellen
  • Verzekeringen regelen
  • Etc.

Heb je echt zo weinig gedaan of lijkt dat maar zo? Voor mij is dit altijd het bewijs dat kleine noodzakelijke taakjes óók gewoon tijd kosten. En dat ik stiekem toch wel meer heb gedaan dan dat ik dacht.

2. Maak je taken inzichtelijk en hang er prioriteiten aan 

Een to-list is leuk, maar vaak maken we onze taken veel te groot en abstract. Zo schrijf ik bijvoorbeeld met regelmaat op “blogartikel schrijven” en geef ik mezelf daar 2 uur de tijd voor. Realistisch? Not so much. Want wanneer ik nog geen onderwerp of outline heb zal ik toch éérst m’n nodige research moeten doen. En ook het artikel in WordPress plaatsen kost tijd. Eindstand: een onrealistisch lijstje en een onprettige Iris.  

Daarom begin ik tegenwoordig de maandag met een braindump. Tijdens deze braindump schrijf ik op welke taken ik graag zou willen uitvoeren gevolgd door de taken die ik écht uit moet voeren, zowel zakelijk als privé. Dit doe ik zo uitgebreid mogelijk. Blogartikelschrijven breek ik dan op in bijvoorbeeld:

  • Blogartikel draft
  • Blogartikel uitwerken
  • Blogartikel plaatsen

Vanuit daar hang ik prioriteiten aan de taken op basis van urgentie en ik geef ze een energiecijfer. Per dag mag ik mezelf maximaal 3 taken opleggen waarvan maar één energievretende. Alles wat ik daarna nog oppak is extra en mooi meegenomen. Dit klinkt misschien omslachtig, maar op deze manier eindig ik vrijwel nooit met meerdere energierovende taken op één dag. En dat is best een verademing. 

3. Review je planning: waar zitten er lekken?

Wanneer een taak klaar is vink ik hem af en ga ik door naar de volgende taak. Aan het einde van de dag sluit ik m’n boekje en plof ik op de bank om vervolgens de dag daarna dezelfde riedel toe te passen zónder eens grondig te kijken of die planning wel de juiste impact heeft gehad. Want waren die uren écht zinvol? Was die planning écht handig? Droegen de uitgevoerde taken écht bij aan iets groters?

Omdat ik steeds meer het gevoel kreeg dat mijn agenda lekte besloot ik mijn planning te reviewen. Een best confronterende spiegel. Maar oh zo noodzakelijk! Zo kwam ik er bijvoorbeeld achter dat fysieke boodschappen doen mij te veel tijd en energie kostte. Ik had daarna geen puf meer over om ook maar iets te doen. Dus schafte we een bezorgbundel aan. En ook mijn telefoongedrag bleek een groot aandeel te spelen in ‘verloren’ uren. Die staat daarom nu op bepaalde tijdstippen uit.

Ja, een goede planning is belangrijk maar deze planning met regelmaat reviewen ook. Wees eerlijk en realistisch. Want alleen dan kun je met voldoening je dag afsluiten!  

Het gevoel van te weinig doen – hoe ga je hier mee om?

Er is niets mis met ambitieus zijn. Er is ook niets mis met het hebben van een ambitieuze to-do list. Maar wanneer je iedere dag op de bank ploft met het gevoel te weinig te hebben gedaan dan is het tijd voor een change. Want een dag heeft maar 24 uur en jij kunt maar zolang écht productief zijn.

Dus wanneer je lijstje weer eens langer is dan je dag en je niet begrijpt waar het mis gaat, maak dan een lijstje met alles dat je hebt gedaan en nog moet doen, hang prioriteiten aan je lijstje en vergeet na afloop je lijstje niet te reviewen. En lukt het je dan nog steeds niet om alles op je lijstje af te vinken? Ook dat is oké. Want niet altijd alles lukt of kan zoals je had gehoopt.

Zolang je maar onthoudt dat je altijd genoeg doet. Jij bent genoeg. Echt waar!

Laat een reactie achter

Suggesties voor jou